|
Rob Hoogland
Handicap : 11.7
Home course : Sluispolder Rob Hoogland is een grote lieverd, met een scherpe kijk op leven en golf, hondenliefhebber, getrouwd met zijn kunstzinnige Willy, relaxte golfer en intense levensgenieter.
Geboren 1950 in Alkmaar, dagelijks columnist van De Telegraaf, publiceerde het boek 'De Grote Hoogland', een selectie uit zijn columns van de laatste vijf jaar. 'Het Grote Foute Jongens Boek' schreef hij met Volkskrant columnist Arthur van Amerongen. Een bijzondere symbiotische kruisbestuiving. Met een punch met een ijzer 6 tegen de wind in maakte Rob een hole in one op de Scherpenbergh. 'Al kon ze op de gekste momenten heel merkwaardig giechelen' |
|
Foto: Adrienne van der Smagt
1. Beste bal uit de bunker
Mijn ballen liggen nooit in de bunker!
Mijn ballen liggen nooit in de bunker!
2. Welke hole overdoen
Dat zijn er meerdere. Hole 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 en 18 van mijn ronde van gisteren op Sluispolder, bijvoorbeeld. Mijn beste rondje was 78, vlak voor de Eerste Wereldoorlog, op Sluispolder.
Dat zijn er meerdere. Hole 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 en 18 van mijn ronde van gisteren op Sluispolder, bijvoorbeeld. Mijn beste rondje was 78, vlak voor de Eerste Wereldoorlog, op Sluispolder.
3. Bucket list
Pebble Beach. Al was het alleen maar omdat je ervoor naar Californië moet. Kan ik meteen die ouwe Clint Eastwood de hand schudden in Carmel. Rowdy Yates in Rawhide: held uit mijn jongensjaren, hoewel ik Wishbone ook leuk vond. Maar de Old Course in St. Andrews is ook goed, hoor.
Pebble Beach. Al was het alleen maar omdat je ervoor naar Californië moet. Kan ik meteen die ouwe Clint Eastwood de hand schudden in Carmel. Rowdy Yates in Rawhide: held uit mijn jongensjaren, hoewel ik Wishbone ook leuk vond. Maar de Old Course in St. Andrews is ook goed, hoor.
4. Beste golfjournalist van Nederland
Joost Luiten, columnist van De Telegraaf.
Joost Luiten, columnist van De Telegraaf.
5. Beste golfer van de wereld
Die bestaat niet. Al vind ik de swing van Rory McIlroy soms best wel oké.
Die bestaat niet. Al vind ik de swing van Rory McIlroy soms best wel oké.
6. Meest gênante moment
Wat dacht je van ten overstaan van een terras vol schaterende deelnemers aan de Herenmiddag vijf ballen in de vijver voor de achttiende green op Sluispolder slaan, en de zesde in een bunker? Dat komt aardig in de buurt, me dunkt. Een echte golfer moet on- verstoorbaar zijn. Zelf ben ik heel verstoorbaar.
Wat dacht je van ten overstaan van een terras vol schaterende deelnemers aan de Herenmiddag vijf ballen in de vijver voor de achttiende green op Sluispolder slaan, en de zesde in een bunker? Dat komt aardig in de buurt, me dunkt. Een echte golfer moet on- verstoorbaar zijn. Zelf ben ik heel verstoorbaar.
|
7. Met wie wil je het liefst uit de bunker slaan
Mag het ook liggen zijn? Dan wordt het Hoshika Yamakatuchi uit Kobe, desnoods die naast onze achttiende green, maar dan alleen als het donker is. Al kon ze op de gekste momenten heel merkwaardig giechelen. |
'Zelf ben ik heel verstoorbaar' |
8. Mooiste hole op je home course
Ondanks mijn antwoord op vraag 7: de achttiende. Meerdere opties vanaf de tee: driver, houten drie, hybrid of lang ijzer wanneer je de bomenrij voor het water uit het spel wilt halen, hoger ijzer wanneer je minder risico wilt nemen.
Approach vereist een slag over een vijver wanneer je in tweeën naar de green wilt. Erachter ligt het clubhuis. Het terras kijkt toe, maar dat wist je jammer genoeg al.
Ondanks mijn antwoord op vraag 7: de achttiende. Meerdere opties vanaf de tee: driver, houten drie, hybrid of lang ijzer wanneer je de bomenrij voor het water uit het spel wilt halen, hoger ijzer wanneer je minder risico wilt nemen.
Approach vereist een slag over een vijver wanneer je in tweeën naar de green wilt. Erachter ligt het clubhuis. Het terras kijkt toe, maar dat wist je jammer genoeg al.
9. Hole in one
Wij schrijven 20 september 2004. De Nederlandse Vereniging voor Golfspelende Journalisten – ja, die bestaat echt – is neergestreken op de Scherpenbergh in Lieren, nabij Apeldoorn, om de jaarlijkse Dassenburcht-omloop af te werken. Ik speel samen met Leo van de Ruit en Pim Stoel, die inmiddels helaas niet meer onder ons is. De tweede negen zijn net open en ik sla op hole 4, die tot die nieuwe negen behoort, een punch met een ijzeren 6 tegen de wind in. Er ligt een heuveltje voor de vlag, waardoor ik niet kan zien waar de bal precies is geland. “Hij ligt in de hole”, grijnst Pim. En verdomd. Ik won de wedstrijd ook nog. Het clubhuis zat boordevol, er gingen zeven flessen champagne door, maar gelukkig had mijn vrouw twee weken eerder, toen zij bij de aankoop van haar nieuwe set een hole-in-one verzekering had afgesloten, haar partner meeverzekerd.
Wij schrijven 20 september 2004. De Nederlandse Vereniging voor Golfspelende Journalisten – ja, die bestaat echt – is neergestreken op de Scherpenbergh in Lieren, nabij Apeldoorn, om de jaarlijkse Dassenburcht-omloop af te werken. Ik speel samen met Leo van de Ruit en Pim Stoel, die inmiddels helaas niet meer onder ons is. De tweede negen zijn net open en ik sla op hole 4, die tot die nieuwe negen behoort, een punch met een ijzeren 6 tegen de wind in. Er ligt een heuveltje voor de vlag, waardoor ik niet kan zien waar de bal precies is geland. “Hij ligt in de hole”, grijnst Pim. En verdomd. Ik won de wedstrijd ook nog. Het clubhuis zat boordevol, er gingen zeven flessen champagne door, maar gelukkig had mijn vrouw twee weken eerder, toen zij bij de aankoop van haar nieuwe set een hole-in-one verzekering had afgesloten, haar partner meeverzekerd.
