dUIZEND BUNKERS EN GRANATEN

Zaterdagavond, 15 augustus 2015

Bunkers, bunkers en nog eens bunkers. Kohler, Wisconsin. Major op Whistling Straits. Sport 1, Jan Kees van der Velden praat terwijl ik ramen dicht doe omdat de warmte is verdwenen. 

Mijn favoriet Rory is er weer bij  inclusief ingetapete enkel. Patrick Reed nog steeds met veel te dikke buik en Jason Day, het wonderkind uit Texas, weer in een strak course management-jasje.
​

Rory ziet er zoals altijd fris uit met zijn grappige Ierse koppie. Hole 5, Rory slaat de bal in het water, nog net speelbaar, voor pro’s dan. Hij stroopt de rechterpijp van zijn broek op en gaat met twee voeten in het water staan. Van de Velden waarschuwt nog dat water en tape niet samengaan, het zal wel meevallen denk ik. De bal die Rory uit het water slaat is prachtig, anderhalve meter voorbij de pin. Maar het mooist was dat dunne enkeltje in het heldere water en zijn witte golfschoenen met zwarte veters. 

Whistling Straits ademt golf, de baan staat niet alleen bekend om het indrukwekkende Lake Michigan waaraan de golfbaan ligt, het zijn vooral de bunkers die de baan speciaal maken. De golfbaan heeft 1012 bunkers in allerlei soorten en maten. Het gekke van de meeste bunkers vind ik, is dat ze heel natuurlijk zijn, niet geknipt of gemanicuurd. In sommige bunkers groeien zelfs graspollen. Leuk zulke organische bunkers.

Bunkerkoning

Pete Dye, 's werelds beste Bunker Koning, geboren in 1925, is verantwoordelijk voor de architectuur van de baan en de vele bunkers. Op zijn dertigste jaar besloot Dye met zijn verzekeringswinkeltje te stoppen en zich als golfbaan architect te profileren. En hoe grappig, hij deed dat samen zijn vrouw die voormalig amateurkampioene golf was. Dye (en zijn vrouw) leeft nog steeds en zal tevreden zijn met de bunkers die hij ontwierp voor Whistling Straits. Zijn motto? ‘Life is not fair, so why should I make a course that is fair?’
​

Het blijft een prachtige Major met uitzonderlijke (bunker)slagen, uitzichten en vooral gezichts- uitdrukkingen van spelers. Ik heb een zak cashewnootjes opengemaakt. Commentatoren Jan Kees van der Velden en John Woof (nog steeds met aandoenlijk Engels accent), maken door lange putt’s op Whistling reclame voor het Brabants Open.
​
Ik mis Joost, hij miste de cut en zag er somber uit. Hij wil werken aan zijn swing met Phil Allen. Mijn mening is dat Luiten een tijdje vooral veel moet lachen, leuke dingen moet doen, ontspannen en uiteraard ook veel trainen.  

Dan zal hij straks op het KLM Open van geluk kunnen zeggen: Ik speel goed, duizend bunkers & granaten! Kapitein Haddock van Kuifje zal trots zijn op Joost.

Adrienne