| Al-salāmu ʿalaykum! (Hallo in Ara-bisch) Het is een tijdje geleden dat ik wat gepost heb, maar ik ben blij om weer een verhaal met jullie te delen! Twee weken voor de Qualifying School in Marokko raakte ik geblesseerd aan mijn pols. Mijn fysiotherapeut adviseerde me om rust te nemen, dit was mijn enige kans om op tijd te herstellen en de Qualifying School te spelen. Ik nam het advies van mijn fysiotherapeut aan en heb mijn clubs twee weken niet aangeraakt. In het begin was ik bezorgd dat ik niet genoeg zou trainen en niet de optimale voorbereiding zou hebben voor mijn toernooi. |  |
Solide contact
Ik zag mijn blessure in mijn nadeel en het belemmerde mijn voorbereiding om goed te presteren, maar mijn mentale coach herinnerde mij weer over “the power of mind”.
Zelfs zonder te oefenen kon ik nog steeds mentaal trainen. Ik nam dagelijks ontelbare keren mijn set-up positie in en ik voelde dat mijn lichaam de club swingde en solide contact maakte met de bal tijdens impact.... Ik kan me nog perfect herinneren hoe ik me voelde op de eerste wedstrijd dag.
Ik zag mijn blessure in mijn nadeel en het belemmerde mijn voorbereiding om goed te presteren, maar mijn mentale coach herinnerde mij weer over “the power of mind”.
Zelfs zonder te oefenen kon ik nog steeds mentaal trainen. Ik nam dagelijks ontelbare keren mijn set-up positie in en ik voelde dat mijn lichaam de club swingde en solide contact maakte met de bal tijdens impact.... Ik kan me nog perfect herinneren hoe ik me voelde op de eerste wedstrijd dag.
  | Ik had er onwijs veel zin in, maar tegelijkertijd heerste er ook heel wat wedstrijd spanning. Vlak voordat het mijn tijd was om af te slaan besloot ik mijn ademhaling oefeningen weer uit te voeren “6 seconden in ademen, 8 seconden uit ademen” om wat rust te krijgen. Na een aantal minuten was het tijd om naar de eerste tee te lopen. …On the first tee, from the Netherlands, Joyce Chong... Ik hoorde mijn naam en kreeg de eer om als eerste af te slaan. Ik voelde me een beetje shaky. Ik zag water links en bomen rechts. Een lange par 4 van maar liefst 410 meter en de breedte van maximaal 20 meter! Daar stond ik dan, op de eerste tee. Ik liep de tee box op en opeens kreeg ik het gevoel alsof de tijd in “slow motion” ging. Mijn gedachtes gingen allemaal super snel.....en mijn lichaam was vol met adrenaline. Mijn spieren werden gespannen en het enige wat ik mezelf op dat moment vertelde was… ‘Zoek je target en focus. Je kunt het' Ik nam mijn stand in, visualiseerde mijn doel, en pulled the trigger. Brutal hole Nu, twee weken later, zie ik die bal nog steeds vliegen. Het was een mooie strakke bal vlucht. Toen ik de tee af liep zakten mijn schouders ineens. Alsof alle druk verdween... |
Marokko was zeker een marathon en een gigantische uitdaging voor alle speelsters. Veel van jullie die me op sociale media volgen weten dat de laatste hole op de Qualifying School, een ‘brutal’ hole was. Ik eindigde met een triple om de Final Stage niet te halen. Michael Jordan zei ooit ‘I’ve failed over and over again in my life and that is why I succeed’.
| Het is zwaar balen om de Final Stage te missen. Het doet pijn om mezelf te zien hoe ik de laatste hole heb weggegooid, maar toch geloof ik dat alles met een reden gebeurt. Ik kan eerlijk tegen mezelf zeggen dat ik trots ben met de manier waarop ik gespeeld heb. Er zijn teveel positieve momenten geweest en daar wil ik alleen maar graag op bouwen. I will be back, sterker en beter. Tot volgend jaar Tour School... Nu ben ik toe aan een heerlijke vakantie! See ya! Joyce |  |
RSS-feed
