Caddie Family in een goede flow

​Venice Open 2016 USKids Tournement

 ‘Mama, ze joelen voor me!’

Noa van Beek - caddie moeder Esther
Fleur van Beek - caddie vader René

Moeder Esther doet verslag  van haar rol als caddie

Mijn eerste internationale toernooi als caddie van Noa!

Op maandag 15 augustus 2016 vertrekken we naar Venetië.Ik wilde graag de caddie van Noa zijn, want het was lang geleden dat ik dat had gedaan. Met het hele gezin naar de Italië, naar de Venice  Open, het US kids toernooi. We hebben er allemaal veel zin in.

Expres een paar dagen eerder geboekt, zodat we een soort mini vakantie hebben. Een week vakantie van mijn werk en het zomerreces als raadslid geven even de ruimte om dit te doen. Met twee dochters die fanatiek golfen, mijn werk en politiek is het altijd passen en meten.

Het is heerlijk om met z’n viertjes op stap te zijn. Overigens is onze gezamenlijk knuffel Kiara naar het hondenpension, die vermaakt zich daar ook altijd prima.

​Op maandag 15 augustus 2016 vertrekken we naar Venetië.

Aangekomen in het hotel liggen de spullen  nog onuitgepakt in de kamer, maar Noa en Fleur liggen al in het zwembad. Heerlijk afkoelen en gerelaxt bij het zwembad. ’s Avonds heerlijk genoten van een uitgebreid buffet en wijn op het terras aan het zwembad. Een prima start voor de komende dagen.

Local caddie & natte handdoekjes

Het is warm, soms heel warm. Noa en Fleur spelen met een Poolse jongen en een local caddie om de baan Montecchia te verkennen. We zijn goed voorbereid met veel water, paraplu en natte handdoekjes. René is de caddie van Fleur  is en ik de caddie van Noa.  De meiden golfen en René en ik schrijven alle bijzonderheden op. En samen maken we afspraken wat en hoe we willen gaan spelen tijdens de wedstrijd. Mijn eerste taak als caddie zit erop.

De landenparade met alle deelnemers (39 nationaliteiten) en de officiële opening van het Venice Open is een lange zit. Alle deelnemers komen met vlaggen voorbij. De speeches zijn allemaal in het Italiaans, tot mijn grote verbazing. Je vraagt je af hoe komt dat Italianen niet beter Engels spreken.

,,O, wat een lekker bed,’’ roepen Noa en Fleur in koor, toen ze de hotelkamer zagen. Het was een mooie hotelkamer met inderdaad een groot heerlijk bed. Daar wil iedereen wel in slapen.

Wedstrijddag 1
​Hitte en pech
​
Voor Fleur en René is het vroeg, zij hebben een starttijd om 9.08 uur. Noa en ik hebben prime time, jawel om 12.00 uur starten (gegarandeerd warm dus).  Ik heb met Noa afgesproken dat ze niet te lang gaat inslaan om energie te besparen in deze hitte. Op weg naar de afslag begin ik wat zenuwachtig te worden. Noa had volgens mij minder last van zenuwen dan ik, maar daar ben je dan ook caddy voor J.

Haar afslag op de eerste hole is prima, midden op de fairway. Lekker, we gaan beginnen. De eerste negen holes gaan nog niet goed.  Hier en daar wat slordigheden en wat pech. We gaan aan de tweede negen beginnen met +5. Vol goede moed gaan we verder.

Het is erg warm en de natte handdoekjes in de nek zijn dan ook erg verkoelend. Ook voor de caddie is dit fijn J. Op hole 14 gaat het helaas fout Op de kaart noteren we uiteindelijk een tripple. Noa baalt en is boos, maar de laatste vier holes houden we de schade beperkt. Eind score is 83 en we staan 3 slagen achter op de nummer 1.

’s Avonds in het hotel evalueren we de dag nog even. Conclusie: drie slagen kunnen we goed maken, we spreken af dat we morgen voor een rondje in de 70 gaan en onze focus ligt op par.  

Op tijd naar bed en morgen weer om 12.00 uur starttijd. Het voelt goed, we zijn een team. Fleur en René ook.

Wedstrijddag  2
​Joelen voor Noa, swing & goed humeur
​
Samen met onze Duitse flightgenoot gaan we vandaag de strijd aan voor de overwinning. Bij het inslaan is Noa niet helemaal lekker, iets hoofdpijn en buikpijn. Ik besluit haar een paracetamol te geven en voor de start rustig aan te doen.

Ook nu weer ben ik zenuwachtig bij de afslag. Met Noa gaat het gelukkig weer beter. Bij de start wordt er geapplaudisseerd voor het Duitse meisje als zij aangekondigd wordt.

​Als de naam Noa wordt omgeroepen, is het applaudisseren veel harder (met dank aan onze Nederlandse supporters). 

Als we verder lopen zegt Noa tegen mij: ,,Leuk he mam, voor haar klapten ze, maar voor mij joelden ze”.  Het is inderdaad superleuk als je zo wordt toegejoeld, we zijn blij.

We starten lekker en de swing en humeur zitten er goed in. Op hole 3 hebben we onze eerste birdie te pakken, yesss.

Onze Duitse tegenstandster staat ook goed te spelen. Ik zeg tegen Noa: ,,Het maakt niet uit wat zij doet, wij gaan voor onze eigen goede score”. 

​Dit herhaal ik meerdere keren deze dag. En net als gisteren leggen we weer regelmatig een nat handdoekje in de nek voor de afkoeling.

In de flow!
Na de eerste negen staan we +2. Mooi precies op schema op weg naar ons doel. Op hole 10 een lipout van een 1 meter put. Noa baalt, we staan inmiddels 5 slagen achter op de nummer 1. Ook nu praat ik op Noa in dat het nog steeds kan, we krijgen nog voldoende kansen.

Gelukkig pakt ze het goed op, Noa is sterk en we blijven op par schema. Op hole 12 merken we dat onze tegenstandster wat moe begint te worden en fouten begint te maken. We krijgen nu onze kans. We staan op de teebox van hole 14. Niet aan gisteren denken, vandaag  weer nieuwe kansen . En hoe, Noa zet weer een birdie op de kaart. Het gaat goed, we doen het samen, we zitten in de flow.

Op hole 16 weer een birdie en alle andere holes par. Na de laatste putt omhels ik Noa en geef ik haar een dikke knuffel, wat ben ik trots op haar.

Ons doel is behaald eindscore +1 (73). Door de focus op ons eigen spel heb ik niet meer bijgehouden wat de score van het Duitse meisje is.

​Noa weet het ook niet. Bij de kaart inleveren blijken we net 1 slag te kort te komen voor de overwinning. Het maakt niet uit, want Noa en ik zijn allebei blij met deze laatste ronde. We hebben samen het maximale eruit gehaald en een top ronde neergezet.

Ook Fleur heeft twee goede rondes neergezet in haar eerste internationale wedstrijd. Twee keer 86 gelopen en in de eindranking 7e  geworden.  Topper.

Italiaanse sliertjes
Voordat we de weer terug naar huis vliegen, gaan we nog met een paar Nederlanders naar een echt  Italiaans restaurant. We eten behalve pizza, gefrituurde sliertjes courgette. Echt heerlijk, het schaaltje was zeer gewild en snel leeg. Het was een intensieve, mooie, leuke, leerzame en  gezellige week geweest. Ik ben een trotse moeder en heb respect voor de meiden dat ze het zo goed hebben gedaan, zeker met die hitte. Wie weet volgend jaar weer. ‘

Esther van Beek

PS: Reizen is altijd leuk, vooral op Schiphol. Daar hebben de meiden een mooi (travel) doosje met make up gekocht. Fleur houdt van de wat lichtere/pastel kleuren voor oogschaduw, Noa is meer van de natuurlijke kleuren en mascara.