 | Zandvoortse linkscourse... Ruim vier jaar golf ik nu. Te kort om te weten hoe een linksbaan in Engeland, Schotland of Portugal speelt. Sterker nog, ik weet ook niet hoe de Noordwijkse, de Haagse of, veel dichter bij huis, de Kennemer speelt. Speelde moet ik nu zeggen, want die laatste heb ik kort geleden bezocht met mijn golfmaatje en collega van Passie4golf Adrienne van der Smagt. Ik had geen idee wat mij te wachten stond. Na de verhalen en annekdotes van de golfers om mij heen ga ik nu zelf ervaren hoe het op een club als deze toegaat. |
Felbegeerd potloodje
| Een alleraardigste ontvangst valt mijn golfmaatje en mij ten deel bij de caddiemaster van de Kennemer. Heel rustig worden door de man allerlei administratieve handelingen verricht. De vriendelijke snor laat zich niet van zijn stuk brengen door twee vol-verwachting-klopt-ons-hart-dames. Hij geeft ons twee papieren flappen die wij aan onze tassen moeten hangen. Voorzien van scorekaart waaraan een zakje houten tees is geclipt, maar zonder een felbegeerd potloodje met clubnaam en/of logo stappen wij het clubhuis binnen. Een hartelijke, zwart bebrilde, heerlijk mollige ober heet ons welkom. |  |
 | Een groene das met clublogo is om zijn nek gestropt. Wij krijgen het mooiste tafeltje aan het raam toebedeeld. Een geweldig uitzicht over de naar ons lonkende golfbaan krijgen wij erbij. Die man weet wat een nieuwkomer wil zien. Een espresso met een glaasje plat water en een schattig klein bitterkoekje serveert onze nieuwe golfvriend. Hij belooft ons een evenzo hartelijke ontvangst na onze golfronde. Wij vertrouwen hem volkomen. |
Onze tafel
En hij heeft niet tegen ons gejokt. Alhoewel hij een tweepersoons tafeltje voor ons had gereserveerd, bedenkt hij zich geen moment als blijkt dat de vierpersoonstafel met uitzicht plots vrijgekomen is. "Wacht u even dames, ik ga u een leukere lunchplek bezorgen", lacht hij ons toe. En wederom nemen wij plaats aan 'onze' tafel in de zijloge, nabij het raam (voorzien van clublogo) met uitzicht op hole 18.
De lunchkaart blijkt niet onaardig. Mijn golfmaatje verbaast zich ietwat over de vermelde euro's achter de gerechten, maar zij herstelt zich snel. Net terug uit Portugal is alles prijzig in Nederland.
"Oma's garnalencroquetjes zijn geen aanrader, maar de tonijnsalade is een topper", aldus onze serverende vriend terwijl hij een glas witte wijn inschenkt. "Dan doen we de tonijnsalade", besluiten wij.
En hij heeft niet tegen ons gejokt. Alhoewel hij een tweepersoons tafeltje voor ons had gereserveerd, bedenkt hij zich geen moment als blijkt dat de vierpersoonstafel met uitzicht plots vrijgekomen is. "Wacht u even dames, ik ga u een leukere lunchplek bezorgen", lacht hij ons toe. En wederom nemen wij plaats aan 'onze' tafel in de zijloge, nabij het raam (voorzien van clublogo) met uitzicht op hole 18.
De lunchkaart blijkt niet onaardig. Mijn golfmaatje verbaast zich ietwat over de vermelde euro's achter de gerechten, maar zij herstelt zich snel. Net terug uit Portugal is alles prijzig in Nederland.
"Oma's garnalencroquetjes zijn geen aanrader, maar de tonijnsalade is een topper", aldus onze serverende vriend terwijl hij een glas witte wijn inschenkt. "Dan doen we de tonijnsalade", besluiten wij.
| Kennemer logo Deze waarlijk lekkere tonijnsalade ligt op een bord met clublogo. Net zoals de clip waarmee de van clubnaam voorziene tees aan de kaart hechten. En de deur die ik na dit knusse verblijf in de namiddag achter mij dicht trek bevat eveneens het logo van de Kennemer Golf & Country Club. Onze vriendelijke ober belooft ons de volgende keer een potloodje met naam en logo te geven. |  |
Alleen daarom al wil ik nog een keer terug. Woensdag a.s: kunnen jullie De Kennemer deel 2 lezen, over de baan, greens, rough, konijnenholen en snelle golfers die van demareren houden....
RSS-feed
