POETSVROUW

Met regelmaat haalt mijn golfmaatje, De Diva, mij op voor een rondje golf. We spelen vaak de ladies wedstrijden op de dinsdagochtend of -middag samen, maar het komt ook voor dat we een buitenbaan aandoen. De diva is een zeer sportieve, bijna zeventiger die al jaren golf speelt. Met manlief, met haar zoon en met vriendinnen.

Het grote verschil tussen de diva en mij is niet alleen de leeftijd en de handicap (daar zit een jaar of 15 én punt of 15 verschil tussen). Het is ook de wijze van voorbereiding van een rondje golf, de interesse in de techniek van het spelen van golf en uiteindelijk de uitvoering van de slagen.

Deze week speelden we samen de afsluitende wedstrijd van de zomercompetitie op onze club. Altijd een goed verzorgd evenement en leuk om te zien wie er in de prijzen zijn gevallen. 

Tijdens het uitladen van onze spullen ziet De Diva een banaantje uit mijn tas steken met daarnaast een plastic zakje met een paar boterhammen.

"Nooit aan gedacht om brood mee te nemen, laat staan een banaantje", aldus De Diva. "Haal een broodje in het restaurant", adviseer ik haar. "Top dat doe ik", zegt zij, zittend op de rand van de achterbak terwijl zij haar golfschoenen aantrekt.

Ik ben reeds gepakt en gezakt en besluit De Diva wat hand- en spandiensten te verlenen. Haar tas zet ik op de trolley en bind hem in de elastieken. "Lekkere schone, maar-niet-heus, clubjes heb jij in je tas", schater ik naar haar.